Lekarze ortopedzi ze Szpitala Uniwersyteckiego im. A. Jurasza w Bydgoszczy wykonali pierwsze operacje endoprotezoplastyki stawu biodrowego z wykorzystaniem dostępu MIS-DSA.
U pacjentów zastosowano metodę endoprotezoplastyki stawu biodrowego z dostępu małoinwazyjnego MIS-DSA (z ang. Minimally Invasive Surgery Direct Superior Approach), który jest modyfikacją dostępu klasycznego tylnego, oszczędzający pasmo biodrowo-piszczelowe i rotatory zewnętrzne krótkie stawu biodrowego. Technika ta przyspiesza okres rekonwalescencji po zabiegu. Co więcej, przy mniej rozległym dostępie, uzyskuje się mniejszą traumatyzację tkanek z zachowaniem pełnej ekspozycji stawu. Dzięki użyciu specjalnych haków operacyjnych oraz tzw. offsetowych narzędzi możliwe jest prawidłowe osadzenie implantu nawet z niewielkiego dostępu. Dodatkowo poprzez redukcję rozmiaru dostępu operacyjnego uzyskuje się mniejsze krwawienie śródoperacyjne oraz potrzebę przetaczania krwi w okresie pooperacyjnym. Cięcie chirurgiczne do klasycznego tylnego dostępu w endoprotezoplastyce stawu biodrowego wynosi około 15-20 cm, a w technice małoinwazyjnej MIS-DSA tylko 6-9 cm.
Dr hab. n. med. i n. o zdr. Jan Zabrzyński, kierownik Oddziału Klinicznego Ortopedii w Szpitalu Jurasza - Dostęp MIS-DSA zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych i pozwala na redukcję czasu pobytu pacjenta w szpitalu. Finalnie, skraca się również okres rehabilitacji pooperacyjnej, dzięki rekonstrukcji torby stawu biodrowego oraz rotatorów. Rekonstrukcja struktur przy wykorzystaniu techniki MIS-DSA (torby tylnej oraz ścięgna mięśnia gruszkowatego) wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań w postaci zwichnięcia endoprotezy oraz mniej restrykcyjnymi zaleceniami pooperacyjnymi dla pacjenta.
Operacja przeprowadzana jest w ułożeniu pacjenta na boku, a cięcie chirurgiczne (6-9 cm) poprowadzone jest pod kątem ok. 60 stopni z tylnej części krętarza większego. Następnie preparuje się kolejno powięź m. pośladkowego większego i rozdziela włókna mięśniowe wzdłuż jego przebiegu. W dalszej kolejności odcina się ścięgna m. gruszkowatego, podwiesza na lejcach, przecina się tylną torbę stawu. Dalej, następuje ekspozycja stawu z wykonaniem niezbędnych procedur, aż po implantację elementów endoprotezy z wykorzystaniem specjalnych haków małoinwazyjnych oraz narzędzi dedykowanych do MIS.
Dr hab. n. med. i n. o zdr. Jan Zabrzyński nabywał doświadczenia w przeprowadzeniu operacji MIS-DSA w Ortopedyczno-Rehabilitacyjnym Szpitalu Klinicznym im. Wiktora Degi, współpracując z zespołem Prof. Jacka Kruczyńskiego, m.in. z dr hab. Łukaszem Łapajem i dr W. Woźniakiem.
Zaangażowany był również w prace nad nowoczesną endoprotezą stawu biodrowego polskiej produkcji oraz instrumentarium do jej małoinwazyjnej procedury wszczepiania.
Endoproteza stawu biodrowego uważana jest za jedno z największych osiągnięć medycyny ubiegłego stulecia. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego jest zabiegiem operacyjnym mającym na celu zastąpienie naturalnego stawu, zniszczonego chorobą zwyrodnieniową, tzw. sztucznym stawem, czyli endoprotezą. Endoprotezoplastyka jest stosowana w głównie leczeniu zmian zwyrodnieniowych pierwotnych, ale także wtórnych do urazów, chorób metabolicznych, jałowej martwicy, którym towarzyszy ból oraz znaczne graniczenie możliwości wykonywania aktywności fizycznej
